تأثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین

مقدمه : مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین بیمارستان شهید اکبر آبادی تهران انجام شده است. مواد و روش­ها: در یک کارآزمایی بالینی تعداد 60 مادر ایرانی با سابقه حداقل یک بار عمل سزارین به­طور تصادفی در دو گروه مداخله (اجرای تماس پوستی مادر و نوزاد) و شاهد قرار گرفتند. برای مادران در هر دو گروه، در شیفت صبح، 2 ساعت پس از عمل و پس از ورود به بخش سزارین، طبق روتین، مسکن تجویز می­شد. در صورتی­که نمره درد مادران طبق معیار دیداری عددی ( vas ) کم­تر یا مساوی 3 (3 ≤ ) بود، پرسش­نامه اضطراب اسپیل برگر برای آنان تکمیل می­شد. سپس در گروه مداخله، به مدت 30 دقیقه تماس پوستی اجرا می­گردید. در هر دو گروه، 6 ساعت پس از مداخله، در صورتی­که نمره درد با استفاده از معیار vas کم­تر یا مساوی 3 بود، مجددا ً پرسش­نامه اسپیل برگر تکمیل می­شد. نتایج: شش ساعت پس از اجرای مداخله، تفاوت آماری معناداری در میانگین نمره اضطراب مادران دو گروه وجود نداشت، اما شدت اضطراب مادران در گروه مداخله به­طور معناداری کم­تر از گروه شاهد بود (037/0= p ). شش ساعت پس از اجرای تماس پوستی، میانگین نمره اضطراب مادران در گروه تماس پوستی به­طور معناداری کاهش یافته بود (002/0= p ). نتیجه­گیری: نظر به نقش تداوم اضطراب مادر در بروز افسردگی پس از زایمان، و با توجه به نتایج این مطالعه لزوم استفاده از تماس پوستی مادر و نوزاد در بخش­های پس از زایمان، به­خصوص بخش سزارین روشن می­گردد